Nog anderhalve dag en het is zover, dan zit ik in het vliegtuig onderweg naar Curaçao. Het voelt nu wel eventjes heel erg spannend. Vandaag van alles geregeld in verband met het huren van een auto in Curaçao. Eerste keus, wat de therapeute aangaf, die heeft geen auto’s ter beschikking die dagen. Tweede keus, via iemand die ik ken, deze hadden niet alle dagen een auto ter beschikking. Uiteindelijk zijn zij gaan bellen met collega verhuurders.. En gelukkig net nog bericht gehad. Ik krijg maandagochtend om half negen een Hyundai i10. Ik heb geen flauw idee hoe of wat voor een auto het is. Oké ik heb hem opgezocht op internet, maar ja, dat zegt uiteindelijk niets hoe die daar op dat moment staat hè. Maar wat ik op internet gezien heb, lijkt het een leuke auto.
Morgen komt Denise nog naar ons thuis, zij blijft hier slapen en brengt mij zondagmorgen rond kwart voor zeven richting station Sittard. Daar zal ik op de trein stappen om 07:43 en mijn reis naar Schiphol zal starten. Hoe spannend. Ik hoop stiekem dat ik het droog houd. Ik zie er enerzijds tegenop om te gaan, anderzijds. HEERLIJK! Vrijheid, doen en laten wat ik wil. Gewoon mijzelf zijn zonder allemaal andere (negatieve) prikkels om mij heen. Wel met een (aantal) therapeutische doelen om te kijken of ik daar aan toe kom.
Ik zal gaan kijken naar mijn beperkingen, bedenken naar wat deze voor mij zijn, wat ze inhouden en hoe ik hiermee om wil gaan. Hoe ik mijn beperkingen kan omarmen. Want... ik hoef niet perfect te zijn. Ik heb beperkingen, maar als ik daarmee om kan gaan en ze een plek kan geven, zullen deze mij minder beperken. En vooral ook, minder inperken.
En daarnaast.. Is het gewoon echt, Me, Myself and I. Kijken naar mijn talenten, want… Zoals mijn therapeute aangaf, die heb ik ook. Al zie ik ze vaak niet (in). Ik heb ze wel degelijk. Ik moet het alleen zelf gaan zien, want al noemt iemand 20.000 mooie eigenschappen en talenten van mij op. Ik moet het zelf zien en zelf erin geloven. Jullie kunnen dingen opnoemen en ik kan ze wel klakkeloos overnemen, maar zolang ik ze zelf niet zie en zelf niet kan benoemen, heeft dat weinig zin.

Overigens vind ik het super fijn om te lezen en terug te horen, dat mensen aan mij denken en mijn blog lezen en bijhouden. Hiervoor wil ik jou/jullie als lezer/lezers bedanken!

Liefs, Karen