Maandag 4 juli

Vandaag gaan we dan eindelijk naar de olifanten. De wekker gaat om 6 uur en we mogen dus opnieuw vroeg uit de veren. Om half 7 zitten we aan het ontbijt. Percies half 8 vertrekt de bus richting de olifanten reervaat. Peter onze reisleder vertelt de verschillen tussen de Afrikaanse en de Aziatische olifanten. De kleur is anders. Aziatische olifanten zijn kleiner, hebben minder pigment. En het grootste verschil is dat de Afrikaanse olifant agressiever is, minder hard werken en dus luier zijn. Bij aankomst kunnen we fruit kopen om de olifanten te voeren. We kopen meteen een hele mand met fruit. In de mand zitten bananen en bamboe. Dat is wat de olifanten in ieder geval erg lekker vinden. We kijken onze ogen uit. De olifanten staan onder een soort carpoort. Er zijn enkele die een baby hebben. We mogen ze ook voeren en aaien. Wat een kolossen. Wel leuk. Als we dichterbij komen probeert de kleine baby Karen haar schoenveter los te maken. We lachen. Deze baby is ruim 2 mnd. De allerkleinste is 14 dagen. Ik had bij het ontbijt tomaatjes meegenomen, maar niet iedere olifant vind dat even lekker. De olifanten hebben haren over hun hele lichaam, wat wel grapig aanvoelt. Ze laten zich goed aaien. Als we verder lopen komen we nog meer olifanten tegen. Ze kunnen ook zoenen, en voor ik het weet krijg ik een hele leuke omhelzing met de slurf helemaal om mijn nek geslagen van een grote olifant. En nog een zoen er achter aan. Iedereen lachen. Ook Karen moet er aan geloven en wordt stevig omaarmd. En krijgt als toetje ook een klapzoen van de olifant. De bananen en de bamboe vinden hun weg via de slurf naar hun mond. Ze lusten er wel pap van. Ja de mand is leeg er is echt geen banaan meer.We lopen langzaam terug naar t begin, omdat we dan de olifanten show kunnen gaan kijken. De olifanten komen op met een stuk of 7 en laten allerlei kunstjes zien. Ze kunnen op de muziek dansen en lopen mooi achter elkaar aan. voetballen en ze kunnen zelfs schilderen en deze kun je na afloop kopen. Na de show gat het dan gebeuren, we gaan rijden. De olifanten staan klaar om te vertrekken. We nemen allemaal plaats op de olifant. Karen mag alleen. Ze vind het eerst maar eng, maar als ze eenmaal gewend is kan
KAren alleen nog maar genieten. De olifanten lopen achter elkaar aan, maar soms zijn er ook die van het pad af gaan en hun eigen weg volgen. Ze lopen gewoon het bos in om daar eens even een boompje te duwen of eens flink wat bladeren te gaan eten. Na het eten vervolgen ze dan op hun gemak weer de weg. Wij maken ondertussen flink wat foto's. Ook de olifant van Karen vind het allemaal leuk en volgt zijn eigen weg met Karen boven op zijn rug. Wij lachten. Want hij loopt een stuk het pad op naar boven. De begeleider van Karen zit er neit meer op en Karen geniet zichtbaar. De mahoed) zoals een olifantenhoeder heet maakt ook enkele foto's van Karen. We hadden nog een mand met fruit gekocht en deze gedeeltelijk mee genomen voor onderweg. Ook waren onderweg enkele stops voor de olifanten. Nou dat wisten ze wel. Als er een stop kwam dan liepen ze al een stuk harder om snel wat te eten te krijgen. Die van ons die rende dus ook en kreeg van ons dan zijn bananen. Maar ging toch lekker eigenwijs met zijn slurf naar dat hok in om dan de prei die er ook was te pakken. Hij liet zich echt niet van de wijs brengen. Ja en aan alles komt een eind. Zo ook aan deze leuke rit. En we mochten dan na het rijden nog even de olifanten voeren en aaien. We maakte nog wat foto's. Daarna de bus in. Tijdens de lunch hadden we met enkele van de groep afgesproken oom naar de tijgers te gaan. Dat was een stukje verderop. De andere gingen naar een fabriek kijken hoe ze parasolletjes deden schilderen. En hoe waaiers en parasolletjes werden gemaakt. Wij gingen dus met de groep van 7 naar de tijgers. Het bleek om de hoek bij het restaurant te zijn. We hebben daar even rondgekeken en toen besloten om de middel grote en de grote tijgers te gaan bezoeken. Dit houd in dat je tijgers van 7 mnd en van 19 mnd oud mag aien fotograferen en er boven op kan gaan liggen. We krijgen instructie wat wel en niet mag. We mogen foto's maken en we mogen de tijgers over de buik aaien. We mogen niet aan zijn kop komen en niet aan zijn poten komen We;l aan zijn staart. We maken verschillende foto's. Het is een hele leuke ervaring. De tijgers lijken sloom, maar worden niet gedroggeerd. Door alle aandacht het vele eten zijn ze dus rustig. Na 19mnd mogen ze niet meer geaaid worden. Dan worden ze klaar gestoomd voor terug in de natuur gezet te worden. Deze tijgers worden met uitsterven bedreigd. Op deze manier door mensen de kans te geven om met de tijgers op de foto's te gaan kunnen ze dit project ondersteunen en de tijgers breide zich op deze manier ook langzaam uit. We hebben foto's gemaakt dat we naast de tijgers liggen en met een arm om de tijgers heen geslagen. Het ziet een beetje eng uit, en zo voelt het ook wel. Je weet maar nooit. Ik loop langs het gedeelte waar de hele jonge tijgers zitten die zijn pas enkele weken oud. Ik maak er verschillende foto's. Deze zijn jong en speels. Je kunt er nog echt mee dollen. Dat kon dus met die waar wij bij waren echt niet. Dan dolde ze waarschijnlijk met ons haha. Toch hadden we het niet willen missen. Het was een geweldige dag vonden we le drie. Morgen gaan we naar de hoogste toren.Er is ons een schitterend uitzicht beloofd. En overmorgen terug richting Bangkok voor t laatste gedeelte van onze reis. Hier vertel ik later meer over. daaag Karen Peter Miriam