Terug naar CR Samora

We vertyrekken naar Samora maar moeten natuurlijk eerst naar de grens. Dit kan lang gaan duren, maar Annemieke wilt wel wat geld toestoppen zodat t allemaal wat verkort wordt. Hopelijk lukt t nu wel want vorige keer in Panama waren we t geld kwijt en mochten we toch niet door. Gelukkig gaat t allemaal goed en mogen we uiteindelijk vrij snel door. al met al een ruim uur en we hebben weer enkele stempels meer in de pas en zijn terug in Costa Rica. Ja onze paspoorten zijn indrukwekkend met al die stempels. Nog even en hij is vol. Nou een flinke busreis en dan arriveren we in Samora. Dit wordt voor de meeste de laatste plek waar we gaan. En die gaan dan terug naar San jose en wij door naar Totuairo. Maar eerst gaan we nog lekker genieten. We komen na een lange rit aan en krijgen een lekker welkomsdrankje met alcohol. Heerlijk verfissend en niet te veel alcohol. Het is een eenvoudige lodge, maar wel mooi. En een zwembad erbij. We kunnen vroeg een broodje eten, want we gaan vanavond nl op zoek naar de grote waterschildpadden. We vertrekken om 7 uur en komen rond de klok van 12 uur pas terug. We zijn nog in het zwembad als we opeens een gegil horen een slang een slang. Snel kijken en ja hoor. Een slang van ongeveer een meter. Het blijkt een niet giftige adder te zijn. Snel worden de fototoestellen gehaald want dit wil je niet missen. Zo mooi. En dan verdwijnt de slang langzaam van de grond richting de grote tuin. Iedereen gaat eten en degene die niet mee gana naar de schildpadden gaan zich klaar maken voor naar t dorp te gaan eten. Opeens een geschreeuw en iedereen die op de kamer is rent naar buiten. Er wordt door elkaar geschreeuwd want iedereen denkt dat er iemand is gebeten door de slang. Maar het is Karen die had een grote sprinkhaan van zeker 15 cm die aan haar jurk vast hing. Ze was behoorlijk in paniek en de sprinkhaan ook. hij kwam los en vloog verschrikt weg. Nou daarna kon iedereen wel lachen maar de rest was ook wel geschrokken van haar gegil. Maar wij hadden net zo hard gegild als hij op ons had gezeten. Nou het busje komt ons halen voor naar de schildpadden te gaan. Het is een uur rijden maar na een half uur is de weg zo slecht dat we hobbelen en bonzend op de plek van bestemming komen. We krijgen uitleg over de landschildpadden en het project om de dieren die bedrijgt worden te beschermen. Intersant om te horen. Eerst kijken we of er nog kleintjes zijn uitgekomen, maar dat is jammer genoeg niet het geval. De eieren worden nl nadat ze zijn gelegd meteen weer uitgegraven en dan in een beschermde omgeving opnieuw ingegraven. Dit om roven van eieren te voorkomen. De eieren komoen na ongeveer 6 weken uit. En de temperatuur bepaald of het vrouwtjes of mannetjes worden. Onder de 29 graden worden het mannen boven de 29 graden worden het dames. Dan gaan we naar t strand. IEdereen heeft donekere kleren aan en er mag niet met flits worden gefotografeerd. We worden gewaarschuwd dat een schildpad aanland is gekropen en dat ze onze kant op komt. Ze begint als ze haar plek heeft gevonden te graven en na ongeveer een 20 minuten is ze kalar met graven en start ze met eieren leggen. Ze legt ongeveer 50 tot 70 eieren en gaat dan langzaam en voorzichtig het gat weer dichtgooien met haar achterpoten. Dit doet ze dus over 2 tot 3 weken weer en dat 3 maal achter elkaar. De eieren komen over ongeveer 6 weken uit en de baby's die gaan dan weer naar zee. Ongeveer 1 procent van de eieren komt uiteindelijk tot een volwassen leven. Door de opwarming van de aarde is men bang dat er straks te vele vrtouwtjes zijn en er geen mannen meer geboren worden. We zien deze avond 2 schildpadden haar eiren leggen. We kunnen het goed volgen, maar de foto's zonder flitser zijn minder mooi. MAar goed het zit in ons hoofd en dat is goed. Het project is super en moet zeker blijven doorgaan. In de tijd dat wij deze 2 schildpadden hebben gevolg zijn er ook 2 nesten door rovers leeggehaald. Er staan straffen op van max 5 jaar maar dat neemt niet weg dat men het blijft proberen. Er gaan geruchten dat je door de eieren te eten een betere potentie krijgt. Jammer genoeg worden hierdoor eieren nog steeds gegeten.
Wij gaan moe maar voldaan naar huis terug. Ik heb weinig van de terugreis gemerkt, want ik ben bij de 2e hobbel in slaap gevallen. En werd bij de lodge pas weer wakker. Kapot moe kruip ik het bed in. Morgen hoeven we niet vroeg op dat scheelt. Zo de rest volgt. Tot dan.
Doeii